Hartige taart met snijbiet, kruiden en jonge kaas

Ingrediënten:
- 1 rode ui, in dunne plakjes (85 g)
- 3 stengels bleekselderij + het blad, in plakjes (220 g)
- 8 grote bladeren snijbiet (of wilde spinazie), grofgehakt (175 g)
- 2 teentjes knoflook, fijngehakt
- 2 el gehakte muntblaadjes
- 2 el gehakte platte peterselie
- 2 el gehakte salieblaadjes
- 2 el olijfolie
- 75 g feta, verkruimeld
- 50 g pecorino, geraspt
- 15 g pijnboompitten, geroosterd
- de rasp van 1 citroen
- 350 g bladerdeeg (7 plakjes of een rol)
- 100 g ricotta
- 1 ei, losgeklopt
- zout/peper

Bereiden:
1. Bak in een wok of hapjespan met 2 el olijfolie (op half/hoog vuur) de ui, bleekselderij, snijbiet bladeren, de kruiden, steeds omscheppend ongeveer 10-15 minuten tot de bleekselderij zacht is. Haal de pan van het vuur en schep er de feta, de pecorino, de pijnboompitten, de citroenrasp en zout en peper naar smaak door. Laat iets afkoelen.
2. Verwarm de oven voor op 200' C boven-en onderwarmte. Rol het bladerdeeg uit tot een ronde plak van ongeveer 30 cm doorsnede en leg op een met bakpapier beklede bakplaat. (Ik maak het altijd in een springvorm, zie dit recept). Verdeel de vulling over het bladerdeeg, maar laat 3 cm van de randen vrij. Verdeel over de vulling dikke klodders van de ricotta. Vouw de randen van de taart over de vulling. Dit hoeft niet al te netjes. Bestrijk de randen met het losgeklopte ei en bak de taart 30 minuten in de oven tot het bladerdeeg goudbruin is. Haal de taart uit de oven en laat afkoelen tot kamertemperatuur, druppel er nog wat olijfolie over en serveer. (De taart smaakt koud ook erg lekker).

Tip: Als je geen snijbiet bladeren kunt krijgen, kun je net als ik heb gedaan wilde spinazie gebruiken. Als alternatief geeft Ottolenghi ook nog: bietenblad, raapsteeltjes, brandnetel en waterkers.

Bron: Yotam Ottolenghi

Als ik voor het eerst een nieuw recept uitprobeer, zal ik me altijd aan het recept houden, omdat ik wil weten wat de maker van het recept precies bedoeld. Als het recept niet helemaal aan de verwachting voldoet, zal ik er de volgende keer dat ik het maak iets naar eigen inzicht aan veranderen. Bij dit recept wilde ik dus ook de snijbiet bladeren gebruiken, maar helaas kon ik het nergens bemachtigen. Het schijnt een typisch product te zijn dat veel in moestuinen gekweekt wordt en in natuurvoedingswinkels verkocht wordt. Ik heb nog de EkoPlaza geprobeerd, maar die hadden het niet. Als alternatief gaf Ottolenghi spinazie op. Het is weer een typisch Ottolenghi recept, barstensvol smaken en weer verrassend lekker, vooral de frisse citroensmaak, die je echt proeft, vond ik bijzonder.